Eigenlijk weet ik heel goed dat het niet echt bij me past. Niet de perfecte maat, te opvallend en een tikkeltje gewaagd. En toch koop ik de broek want: "Hé, je leeft maar een keer, toch? En ik wil gewoon eens iets ánders. Nee geen twijfel, ik ga hem écht wel vaak dragen", hoor ik mezelf zeggen. Maar dan gebeurt er iets geks. Ik knip het prijskaartje niet meteen af om mijn nieuwe liefde onmiddellijk aan te trekken. Iets wat gewoonlijk eerder regel is dan uitzondering. Nee, in plaats daarvan berg ik de broek op in de kast. Hoewel ik het me besef, denk ik er verder niet al te lang over na. De gelegenheid komt nog wel, dan trek ik ‘m aan!
Maar die gelegenheid komt niet. Volgende week niet en de maanden erna ook niet. Inmiddels zijn we dik een half jaar verder. Als ik op Facebook een foto zie van een vriendin met precies eenzelfde model broek aan, haar later zeg dat ik die broek haar zo leuk vind staan en dat ik ook zo'n exemplaar in de kast heb hangen, zegt ze: "Waarom heb je die dan nooit aan?". Beschaamd zeg ik: "Nou, weet je, ik heb de perfecte combinatie gewoon nog niet gevonden. En ik vind het meer een broek voor op vakantie of voor een feestje." Complete onzin natuurlijk, dat weet ik ook wel.
Als de avond met mijn vriendin voorbij is en ik ons gesprek in mijn hoofd herhaal besef ik me het ineens. Ik ben het beu. Ik ga alleen nog maar investeren in écht goede basics en tijdloze, mooie, kwalitatieve items. Items die altijd kunnen. Vandaag hartje winter en volgend jaar lente. En mocht je dit voornemen samen met mij hebben, dan zijn dit de mooiste 'wardrobe essentials' op Papita op dit moment:
Herkennen jullie ook de ik-wilde-eens-wat-anders-momenten? En het daaropvolgende goede voornemen om je te beperken tot een aantal echt goede essentials en basics? Wat is een kledingstuk dat je nu nog steeds niet hebt gedragen? Ik ben benieuwd!
Liefs,
Elsa
Laat je reactie achter